Cukrzyca uznawana jest za jedną z najpoważniejszych chorób XXI wieku. Nazywana cichą epidemią, zbiera ogromne żniwo wśród coraz młodszych ludzi. Już kilkaset milionów ludzi na całym świecie dotkniętych jest tą chorobą – i te ponure statystyki lawinowo wzrastają. Ponadto wiele przypadków cukrzycy pozostaje wciąż niezdiagnozowanych. Choroba ta ma podłoże metaboliczno – hormonalne. Sprowadza się do wzrostu poziomu glukozy we krwi, czego konsekwencją jest postępująca glikacja białek oraz uszkodzenie wielu narządów. Nieleczona cukrzyca wiąże się z wystąpieniem poważnych konsekwencji zdrowotnych – a przecież to w dużej mierze od nas zależy, czy zachorujemy na cukrzycę, czy odpowiednio wcześnie zostanie ona zdiagnozowana i wreszcie – czy będzie skutecznie leczona.
Zarówno w cukrzycy typu 1, jak i w cukrzycy typu 2 stwierdzana jest hiperglikemia, czyli zbyt wysoki poziom glukozy we krwi. Nieco inne są jednak przyczyny rozwoju każdej z tych chorób. U podłoża cukrzycy typu 1 leżą procesy autoimmunologiczne, zatem najczęściej choroba rozpoczyna się w młodym wieku. Na skutek uwarunkowań genetycznych oraz niekorzystnego oddziaływania czynników środowiskowych (infekcje wirusowe, dieta obfitująca w węglowodany – zwłaszcza w dzieciństwie) prowadzą do stopniowego uszkodzenia komórek trzustki, produkujących insulinę. Brak syntezy insuliny, czyli hormonu obniżającego poziom glukozy we krwi, prowadzi do rozwoju hiperglikemii. Konieczne jest stosowanie leków hipoglikemizujących, iniekcji insuliny oraz odpowiedniej diety w cukrzycy.
Zacznie częściej diagnozowana jest cukrzyca typu 2 – generowana przede wszystkim niewłaściwym stylem życia. Najważniejsze przyczyny cukrzycy typu 2 to:
– nadwaga bądź otyłość
– wysokokaloryczna dieta
– dominowanie w diecie węglowodanów jako głównego źródła kalorii
– brak regularnej aktywności fizycznej
– nadciśnienie tętnice
– hiperlipidemia
Pierwszym etapem choroby jest rozwój insulinooporności, czyli braku wrażliwości komórek na insulinę. Prowadzi do to wzrostu stężenia glukozy we krwi i coraz większej syntezy insuliny. Z upływem lat komórki trzustki ulegną wyczerpaniu, co ostatecznie prowadzi do coraz bardziej ograniczonej syntezy insuliny.
Analizując przyczyny cukrzycy, nietrudno zrozumieć, dlaczego określana jest ona mianem choroby cywilizacyjnej. Współczesny tryb życia sprzyja rozwojowi wielu schorzeń o charakterze przewlekłym – a największy wzrost zachorowań odnotowuje się w krajach wysoko rozwiniętych bądź szybko rozwijających się. Kluczowe znaczenie w rozwoju cukrzycy ma brak ruchu oraz zbyt wysokie spożycie węglowodanów. Podczas aktywności fizycznej mięśnie czerpią energię z depozytów glikogenu, do resyntezy którego potrzebna jest glukoza. Sport ułatwia zatem normalizację poziomu glukozy we krwi. Zaś związek między źle zbilansowaną dietą a rozwojem cukrzycy jest jeszcze bardziej oczywisty. Spożywając duże ilości węglowodanów – a taka właśnie jest dieta większości z nas – dostarczamy stale do organizmu glukozy. Nawet jeśli podstawą diety są węglowodany złożone – to wciąż są cukry. I one także powodują hiperglikemię poposiłkową oraz wyrzut insuliny. Jeśli spożywamy pięć posiłków dziennie – i każdy z nich dostarcza węglowodanów, fundujemy sobie niemal stałą hiperglikemię i hiperinsulinemię. Z czasem komórki ciała przestają reagować na działanie hormonu – i rozwija się insulinooporność. Kontynuowanie takiego błędnego modelu żywienia prowadzi ostatecznie do rozwoju cukrzycy. Czy można temu zapobiec?
Przeraża Cię wizja zachorowania na cukrzycę i stałego stosowania leków i zastrzyków? Jesteś w grupie ryzyka zachorowania na cukrzycę? Naprawdę wiele zależy od Ciebie – wystarczy regularna aktywność fizyczna oraz właściwa dieta. Dieta zapobiegająca cukrzycy nie różni się zbytnio od tej wspomagającej terapię cukrzycy – chodzi o ograniczenie spożycia węglowodanów na rzecz tłuszczów. Dieta bogatotłuszczowa to gwarancja długotrwałej sytości, profilaktyki schorzeń układu sercowo – naczyniowego, normalizacja gospodarki hormonalnej oraz wzmocnienie odporności. To także wysoki potencjał przeciwzapalny – co ograniczyć może zachorowanie na cukrzycę typu 1 i 2 oraz rozwój ich poważnych powikłań.
Niskie spożycie węglowodanów zapewnia stały poziom glukozy i insuliny we krwi, optymalne wykorzystanie depozytów glikogenu oraz normalizuje poziom cholesteroli i trójglicerydów we krwi. W ten sposób kompleksowo zadbasz o zdrowie i oddalisz widmo wielu chorób cywilizacyjnych.